نتورک

آشنایی با IPv6

آدرس IP شناسه ای یکتا برای مشخص شدن یک device در یک شبکه می­ باشد. یکتا بودن آدرس IP بدین معناست که آدرس IP یک device داخل شبکه­ ای که در آن قرار دارد فقط به آن سیستم اختصاص دارد . تا زمانی که یک device آدرس IP نداشته باشد نمی ­تواند با device های دیگر ارتباط برقرار کند .

آدرس­ های IP به دو دسته تقسیم می­ شوند . دسته­ ی اول IPv4 می­ باشد که اکثر ما با آن برخورد داشته ایم و تا حدودی با آن آشنا هستیم. آدرس­  IP  ورژن 4  یک آدرس 32 بیتی است که به صورت 4 عدد در مبنای ده که با نقطه از هم جدا شده اند، نمایش داده می­ شود (مانند : 192.168.1.1 ). این ورژن از IP به تعداد 2 به توان 32 آدرس را ارائه می­ کند. در حال حاضر بیش از 90 درصد آدرس­ ها در جهان  ، IPv4 می­ باشد.

از آنجایی که استفاده از پروتکل TCP/IP در سال­ های اخیر بیش از حد انتظار بوده، در آدرس دهی IPv4 ، محدود هستیم و آدرس­ های IPv4 رو به اتمام است. این یکی از دلایلی است که TCP/IP یک ورژن جدید از آدرس­ های  IP را طراحی کرد که با نام IPv6 شناخته می­ شود.

بعضی از مزیت­ هایی که IPv6  دارد :

• هزینه­ ی کمتر پردازشی : packet های IPv6 باز طراحی شده­ اند تا header های ساده ­تری را تولید و استفاده کنند که این موضوع فرایند پردازش packet ها توسط سیستم­ های فرستنده و گیرنده را بهبود می­ دهد.
• آدرس­ های IP بیشتر : IPv6 از ساختار آدرس دهی 128 بیتی استفاده می ­کند در حالی که IPv4 از ساختار آدرس دهی 32 بیتی استفاده می کند . این تعداد آدرس IP این اطمینان را می­ دهد که حتی بیشتر از آدرس­ های مورد نیاز در سال های آینده ، آدرس موجود است.
• Multicasting : در IPv6 از Multicasting به عنوان روش اصلی برقرار کردن ارتباط استفاده می شود. IPv6 بر خلاف IPv4 روش broadcast را ارائه نمی­ دهد. روش broadcast از پهنای باند شبکه به صورت غیر بهینه و نامناسب استفاده می­ کند.
• IPSec: پروتکل Internet Protocol Security)IPSec) در درون IPv4 وجود نداشت اما IPv4 از آن پشتیبانی می­ کرد در حالی که IPv6 این پروتکل را به صورت built in در درون خود دارد و می ­تواند تمامی ارتباطات را رمز گذاری (encrypt) کند.

آدرس دهی در IPv6

در IPv6 تغییرات عمده ­ای نسبت به IPv4 وجود دارد. IPv4 از ساختار آدرس دهی 32 بیتی استفاده می­ کند در حالی که IPv6 از ساختار آدرس دهی 128 بیتی استفاده می کند. این تغییر می تواند 2 به توان 128 آدرس یکتا را ارائه دهد . این میزان آدرس IP، پیشرفت بسیار زیادی را نسبت به تعداد آدرس IP که IPv4 ارائه می کند(2 به توان 32) دارد.

آدرس IPv6 دیگر از 4 بخش 8 بیتی استفاده نمی کند. آدرس  IPv6 به 8 قسمت 16 بیتی که هر قسمت ارقامی در مبنای 16 هستند و با (:) از هم جدا می شوند تقسیم می­شود. مانند:

65b3:b834:45a3:0000:0000:762e:0270:5224

در مورد آدرس ­های IPv6  یک سری نکته­ هایی وجود دارد که باید آنها را بدانید:

• این آدرس ها نسبت به بزگی حروف حساس نیستند
• صفر های سمت چپ هر بخش را میتوان حذف کرد
• بخش هایی که پشت سر هم صفر هستند را میتوان به صورت (::) خلاصه نویسی کرد (روی هر آدرس فقط یک بار می توان این کار را کرد)

مثال: آدرس loopback در IPv6 به صورت زیر است :

0000:0000:0000:0000:0000:0000:0000:0001

از آنجایی که می توان صفرهای سمت چپ هر بخش را حذف کرد آدرس را بازنویسی می کنیم :

0:0:0:0:0:0:0:1

بعد از حذف کردن صفرهای سمت چپ ، می توانیم صفرهای پشت سر هم را نیز خلاصه نویسی کنیم :

1::

همانطور که اشاره کردیم ، فقط یک بار می توانیم صفرهای پشت سر هم را خلاصه نویسی کنیم ، علت این موضوع این است که اگر چند بار این خلاصه نویسی را روی بخش های مختلف آدرس انجام دهیم ، آدرس اصلی بعد از خلاصه نویسی مشخص نخواهد بود . به مثال زیر توجه کنید:

0000:0000:45a3:0000:0000:0000:0270:5224

در این مثال دو سری صفر های پشت سر هم وجود دارد . اگر هر دو را خلاصه نویسی کنیم به صورت زیر می شود :

45a3::270:5224::

در این حالت مشخص نیست که هر سری چه تعداد صفر پشت سر هم داشته ایم ، پس بهتر است که آن سری که تعداد صفر های بیشتری پشت سر هم دارد را خلاصه نویسی کنید.

0:0:45a3::270:5224

ساختار آدرس دهی در IPv6 به کلی تغییر کرده است ، به طوری که 3 نوع آدرس وجود دارد :

• Unicast: آدرس Unicast برای ارتباطات یک به یک استفاده می شود.
• Multicast: آدرس Multicast برای ارسال data به سیستم های مختلف در یک لحظه استفاده می شود. آدرس های Multicast با پیشوند FF01 شروع می شوند. برای مثال FF01::1 برای ارسال اطلاعات به تمام node ها در شبکه استفاده می شود ، در حالی که FF01::2 برای ارسال اطلاعات به تمام روترهای داخل شبکه استفاده می شود.
• Anycast: آدرس Anycast برای گروهی از سیستم ها که سرویسی را ارائه می کنند استفاده می شود.

توجه کنید که آدرس broadcast در IPv6  وجود ندارد.

آدرس های Unicast خود به سه دسته تقسیم می شود :

• Global unicast: آدرس های Global unicast ، آدرس های public در IPv6 می­باشد و قابلیت مسیریابی در اینترنت دارد. این آدرس ها معادل آدرس های public در IPv4 می باشد.
• Site-local unicast: آدرس های Site-local unicast ، آدرس های private هستند و مشابه آدرس های private در IPv4 می باشند و فقط برای ارتباطات داخل شبکه ای استفاده می شوند. این آدرس ها همیشه با پیشوند FEC0 شروع می شوند.
• Link-local unicast: آدرس های Link-local unicast مشابه APIPA در IPv4 هستند و فقط می توانند برای ارتباط با سیستمی که به آن متصل هستند ، استفاده شوند. این آدرس ها با پیشوند FE80 شروع می شود.

نکته دیگری که باید به آن اشاره کنیم ، IPv6 ازClassless Inter-Domain Routing (CIDR) که در سال های اخیر متداول شده اند( برای تغییر بخش net ID روی IPv4 )،استفاده می کند.برای مثال آدرس 2001:0db8:a385::1/48 بدین معناست که 48 بیت اول آدرس تشکیل دهنده ی net ID است.

IPv6 به 3 بخش تقسیم می شود:

• Network ID: معمولا 48 بیت اول آدرس تشکیل دهنده ی net ID آن می باشد. در آدرس های global address ، net ID توسط ISP به سازمان شما اختصاص داده می شود.
• Subnet ID: این بخش از 16 بیت تشکیل شده و با استفاده از آنها می توانید شبکه ی IPv6 خود را به subnet های مختلف تقسیم کنید. برای مثال شبکه ای با net ID 2001:ab34:cd56 /48 می تواند به دو زیرشبکه 2001:ab34:cd56:0001/64 و 2001:ab34:cd56:0002/64 تقسیم شود.
• (Unique Identifier(EUI-64: نیمه ی دوم آدرس (64 بیت آخر) را unique identifier می نامند، این بخش مشابه host ID در IPv4 است (یک سیستم را در شبکه مشخص می کند). این بخش تشکیل می شود از مک آدرس آن سیستم (48 بیت)که به دو قسمت تقسیم شده و عبارت FFFE که میان آن دو قسمت قرار می گیرد.

Auto configuration

یکی از مزیت های IPv6 قابلیت auto configuration است ، که در آن سیستم یک آدرس IPv6 برای خود انتخاب می کند ، سپس با ارسال پیام neighbor solicitation به آن آدرس بررسی میکند که این آدرس در شبکه برای سیستم دیگری استفاده نشده باشد. اگر این آدرس توسط سیستم دیگری استفاده شده باشد ،  به پیام جواب می دهد و سیستمی که قصد انتخاب آدرس را داشت متوجه می شود که از آن آدرس نمی تواند استفاده کند. قابل ذکر است احتمال اینکه یک آدرس به دو سیستم اختصاص داده شود خیلی کم است چون مک آدرس سیستم ها در آدرس دهی auto configuration استفاده می شود (مک آدرس یک آدرس یکتا است).

با توجه به تکنولوژی های پیش روی دنیای اطلاعات به  ویژه IOT یا اینترنت اشیاء که  به واسطه آن میتوان تعداد زیادی از اشیاء که در طول روز با آن ها سر و کار داریم (مانند سیستم های گرمایشی و سرمایشی، لوازم خانگی، ملزومات اداری و …)، که به صورت هوشمند کنترل می شوند را با یکدیگر در بستر اینترنت ارتباط خواهند داشت. این امر بدین معناست که به میلیاردها آدرس IP نیاز خواهیم داشت و ملزم به استفاده از IPv6 می باشیم .

معرفی  vCenter Server 6.7

vSphere 6.7 معرفی شد ! و vCenter Server Appliance اکنون به صورت پیش فرض deploy میشود . این نسخه پر از پیشرفت های جدید برای vCenter Server Appliance در تمام زمینه ها است . اکنون مشتریان ابزارهای بیشتری برای کمک به مانیتورینگ دارند. vSphere Client) HTML5) پر از جریان های کاری جدید و نزدیک به ویژگی های آینده نگرانه است. معماری vCenter Server Appliance به سمت مدل پیاده سازی ساده تر حرکت می کند. همچنین File-Based backup درونی که با یک scheduler همراه است . و رابط گرافی کاربر vCenter Server Appliance که از تم Clarity پشتیبانی میکند . اینها فقط بخشی از ویژگی های جدید در vCenter Server Appliance 6.7 هستند .این مقاله به جزئیات بیشتری از پیشرفت های ذکر شده در بالا  وارد خواهد شد.

Lifecycle

Install

یکی از تغییرات مهم در vCenter Server Appliance، ساده سازی معماری است . در گذشته تمام سرویس های vCenter Server در یک instance قرار داشت . اکنون میتوانیم دقیقا همان کار را با vCenter Server Appliance 6.7 انجام دهیم . vCenter Server با Embedded PSC به همراه Enhanced Linked Mode ارائه میشود. بیایید نگاهی به مزایایی که این مدل پیاده سازی ارائه می دهد بیندازیم:

• برای ایجاد high availability نیازی به load balancer نیست و به طور کامل از native vCenter Server High Availability پشتیبانی میکند .
• حذف SSO Site boundary ، پیاده سازی را با انعطاف پذیری بیشتری همراه کرده است.
• پشتیبانی از حداکثر مقیاس vSphere
• میتوانید تا 15 دامنه برای استفاده از vSphere Single Sign-On اضافه کنید
• تعداد گره ها را برای مدیریت و نگهداری کاهش می دهد

Migrate

vSphere 6.7 همچنین آخرین نسخه برای استفاده از vCenter Server برای ویندوز را داراست ، که در گذشته نبود. مشتریان می توانند با ابزار داخلی Migration Tool به vCenter Server Appliance مهاجرت کنند. در vSphere 6.7 می توانید نحوه وارد کردن داده های تاریخی و عملکرد را در هنگام Migrate انتخاب کنیم.

• Deploy & import all data
• Deploy & import data in the background

مشتریان همچنین زمان تخمین زده شده از مدت زمانی که طول میکشد تا Migrate انجام شود را میبینند . زمان تخمین زده شده بر اساس اندازه داده های تاریخی و عملکرد در محیط شما متفاوت است. در حالی که مشتریان میتوانند در زمان وارد کردن داده ها در پس زمینه عملیات را pause یا resume کنند . این قابلیت جدید در رابط مدیریت vSphere Appliance موجود است. یکی دیگر از بهبود ها پشتیبانی از پورت های custom در زمان عملیات Migrate است . مشتریانی که پورت پیش فرض Windows vCenter Server را تغیرداده اند دیگر مسدود نمیشوند.

 Upgrade

vSphere 6.7 فقط از upgrades یا migrations از vSphere 6.0 یا 6.5پشتیبانی میکند . vSphere 5.5 مسیر مستقیم بروزرسانی به vSphere 6.7 ندارد. مشتریانی با vSphere 5.5 باید ابتدا به vSphere 6.0  یا  6.5بروزرسانی کنند و بعد به vSphere 6.7 بروزرسانی انجام دهند . هم چنین vCenter Server 6.0  یا  6.5 که هاست ESXi 5.5 دارند نمیتوانند بروزرسانی یا migrations  انجام دهند ، تا زمانی که حداقل به نسخه ESXi 6.0 یا بالاتر بروز کنند .

یادآوری : vSphere 5.5 در تاریخ September 19, 2018. به پایان پشتیبانی general میرسد.

نظارت و مدیریت

سرمایه گذاری بسیاری جهت بهبود وضعیت Monitoring  در vCenter صورت گرفته است. ما شروع این بهبود را از VSphere 6.5 دیدیم و در VSphere 6.7 شاهد چندین پیشرفت جدید نیز می باشیم. بیاییم به پنل مدیریتی vSphere VAMI بر روی پورت 5480  متصل شویم. اولین چیزی که مشاهده می کنیم این است که VAMI به محیط کاربری Clarity آپدیت شده است. ما همچنین می بینیم که در مقایسه با vSphere 6.5 تعدادی تب جدید در پنل سمت چپ قرار گرفته است. یک تب اختصاصی برای مانیتورینگ قرار داده شده است، که در آن ما می توانیم میزان مصرف و وضعیت سی پی یو، رم، شبکه و Database ها را مشاهده نمائیم. بخش جدیدی در تب مانیتورینگ تحت عنوان Disks قرار داده شده است. مشتریان می توانند پارتیشن هر یک از دیسک های vCenter سرور، فضای باقیمانده و مصرف شده را مشاهده نمایند.

بکآپ های File-Based اولین بار در vSphere 6.5 در زیرمجموعه تب summary قرار گرفتند و اکنون تب مخصوص خود را دارند. اولین گزینه ی در دسترس در تب بکآپ تنظیم scheduler می باشد. مشتریان می توانند بکآپ های vCenter را برنامه ریزی زمانی نموده و انتخاب نمایند که چه تعداد بکاپ حفظ گردد. یک قسمت جدید دیگر در بکـاپ های File-Based ، Activities می باشد. هنگام که یک job بکآپ کامل می شود اطلاعات با جزییات این رویداد در قسمت Activity به عنوان گزارش قرار می گیرد. ما نمی توانیم بدون در نظر گرفتن Restore کردن در مورد بکآپ صحبت کنیم. روند کاری Restore ، اکنون شامل مرورگر آرشیو بکآپ ها می باشد. این مرورگر تمام بکاپ های شما بدون نیاز به دانستن مسیر های بکآپ نشان می دهد.

تب جدید دیگر Services می باشد که در VAMI قرار گرفته است. زمانی درون vSphere Web Client بود و اکنون در VAMIبرای عیب یابی out of band  هست . تمام سرویس های vCenter Server Appliance ، نوع راه اندازی، سلامت و وضعیت آنها در اینجا قابل مشاهده است . ما همچنین گزینه ای برای شروع، متوقف کردن و راه اندازی مجدد این سرویس ها در صورت نیاز داریم. در حالی که تب های Syslog و Update در VAMI جدید نیستند ، اما در این زمینه ها پیشرفت نیز وجود دارد. Syslog اکنون تا سه syslog forwarding targets پشتیبانی میکند. پیش از این vSphere 6.5 فقط از یکی پشتیبانی میکرد . اکنون انعطاف پذیری بیشتری در پچ کردن و به روز رسانی وجود دارد. از برگه Update، اکنون گزینه ای برای انتخاب اینکه کدام پچ یا به روز رسانی اعمال  شود وجود دارد. مشتریان همچنین اطلاعات بیشتری از جمله نوع ، سطح لزوم و همچنین در صورت نیاز به راه اندازی مجدد را مشاهده میکنند. با باز کردن پنجره نمایش پچ یا به روز رسانی ، اطلاعات بیشتر در مورد آنچه که شامل است نمایش داده خواهد شد و در نهایت ، اکنون می توانیم پچ یا به روز رسانی را از VAMI  نصب واجرا کنیم. این قابلیت قبلا تنها از طریق CLI در دسترس بود.

(vSphere client(HTML5

از ویژگی هایی  که در vSphere 6.7  روی آن سرمایه گذاری قابل توجه ای شده است VSphere client  میباشد. VMware با معرفی vSphere 6.5   نسخه vSphere Client (HTML5) را معرفی کرد که در vCenter server Application از قابلیت های جزئی برخوردار بود. تیم فنی vSphere  به سختی بر روی آن کار می کنند تا از ویژگی های بیشتری پشتیبانی نماید و بر اساس باز خورد مشتریان عملکرد و ویژگی آن بهبود چشم گیری یافته است. برخی از ویژگی های  جدیدی که  در نسخه vSphere client    به روز شده  شامل موارد زیر است:

• vSphere Update Manager
• Content Library
• vSAN
• Storage Policies
• Host Profiles
• vDS Topology Diagram
• Licensing

بعضی از به روز رسانی هایی که در بالا ذکر شده دارای تمام ویژگی های عملکردی  نیست . VMware به روز رسانی های vSphere Client را ادامه خواهد داد تا با ارائه (patch/update) این موارد بهبود یابد.

اکنون در منوی مدیریت ، گزینه های PSC بین دو زبانه تقسیم می شوند. Certificate management دارای برگه خاص خود است و تمام تنظیمات مدیریتی دیگر زیر برگه configuration هستند.

CLI Tools

CLI در vCenter Server Appliance 6.7 نیز دارای برخی از پیشرفت های جدیدی است . اولین پیشرفت Repoint با استفاده cmsso-util است. در حالی که این یک ویژگی جدید نیست ، این قابلیت در vSphere 6.5 موجود نبود و در Vsphere 6.7 دوباره اجرایی شده است . ما در مورد vCenter Server Appliance که به صورت مجزا با SSO Vsphere  هست صحبت می کنیم.

کاربران  می توانند vCenter Server Appliance    خود را از طریق vSphere SSO domains  ، ریپوینت کنند. قابلیت Repoint  فقط از external deployments که vSphere 6.7 دارد پشتیبانی میکند . قابلیت Repoint داخلی ویژگی pre-check دارد که من ترجیح میدهم استفاده نکنم ! ویژگی pre-check دو دامنه SSO را با هم مقایسه میکند و لیست اختلافات آنها را در یک فایل JSON ذخیره میکند. این فرصتی است که هر یک از این اختلافات را قبل از اجرای domain repoint tool  حل کنید. ابزار repoint میتواند لایسنس ها ، تگ ها ، دسته بندی ها و permissions ها را از  یک دامنه vSphere SSO به دیگری منتقل کند .

یکی دیگر از بهبود های CLI ، استفاده از cli installer ، برای مدیریت lifecycle در vCenter Server Appliance است .

vCenter Server Appliance ISO معمولا با JSON template examples همراه است. این JSON templates راهی برای اطمینان از سازگاری در طول نصب، ارتقاء و migrate است . معمولا ما باید یک JSON template را از cli installer در همان زمان و به روش صحیح اجرا کنیم . این پیاده سازی دستی per-node در حال حاضر با عملیات دسته ای ، از گذشته باقی مانده است. به عملیات دسته ای چندین JSON templates می تواند به طور متوالی از یک دایرکتوری بدون مداخله اجرا شود. برای تایید الگوها در دایرکتوری که شامل توالی است از گزینه pre-checks  استفاده کنید.

جمع بندی

خب ، vCenter Server Appliance 6.7 اکنون استاندارد جدیدی برای اجرای vCenter Server است . ما سعی خواهیم کرد چند مورد از ویژگی های برجسته این نخسه را بررسی کنیم .

FT یا Fault Tolerance قابلیتی است که به شما ویژگی های دسترس پذیری بالاتر و محافظت بیشتری از ماشین ها ، در مقایسه با زمانی که از قابلیت HA  استفاده میکنید ، ارائه میکند. از نکات منفی قابلیت HA زمان بر بودن بازگشت از Failover و داشتن Down Time است. FT از ورژن 4 معرفی شد اما تا ورژن 6 استفاده نمیشد.

نحوه کار FT

FT فقط برای ماشین هایی با درجه اهمیت بسیار بالا ، با ساختن یک ماشین یکسان دیگر از آن و دردسترس قرار دادن آن برای استفاده در زمان های Failover عمل میکند. به ماشینی که توسط این قابلیت محافظت میشود Primary و به ماشین دوم که یک  Mirror از آن است Secondary میگویند. این دو ماشین به طور متناوب وضعیت یکدیگر را زیرنظر میگیند . در زمانی که هاست ماشین Primary از دسترس خارج شود ، ماشین Secondary به سرعت فعال و جایگزین آن میشود و یک ماشین Secondary دیگر ایجاد و وضعیت FT به حالت طبیعی باز میگردد ، و زمانی که هاست ماشین Secondary از دسترس خارج شود یک ماشین Secondary دیگر جایگزین آن میشود. در هر دو حالت کاربر هیچ وقفه ایی در کار ماشین احساس نمیکند و دیتایی از بین نمیرود.

به منظور اطمینان از در دسترس بودن حداقل یکی از ماشین ها ، ماشین Primary و Secondary نمیتوانند هم زمان در یک هاست حضورداشته باشند . همچنین FT از فعال بودن هر دو ماشین در زمان برگشت از وضعیت Failover به منظور جلوگیری از “split-brain” محافظت میکند.

موارد استفاده Fault Tolerance

زمانی که ماشین Secondary فعال شده و نقش ماشین Primary را اجرا میکند ، وضعیت ماشین به طور کامل بازیابی میشود ، یعنی محتویات رم ، برنامه های در حال اجرا و وضعیت پردازشی بدون هیچ تاخیر و نیاز به Load مجدد .به عنوان مثال از این قابلیت برای زمانی که سرویسی داریم که نیاز داریم تمام مدت ، بدون هیچ تاخیری در حال اجرا باشد ، استفاده میشود.

نیازمندی ها و محدودیت های Fault Tolerance

CPU هاست ها باید با  V-motion و یا Enhanced V-motion سازگار باشد و از MMU پشتیبانی کند و حتما از شبکه 10G در بستر شبکه استفاده شود. در هر هاست حداکثر تا 4 ماشین را میتوان توسط FT محافظت کرد (هر دو Primary و Secondary شمارش میشوند) اما میتوان این محدودیت را از طریق Advanced Option افزایش داد.

تا آن زمان فقط ماشین هایی که یک هسته CPU داشتند را میتوانستید توسط FT محافظت کنید اما اکنون تا چهار هسته CPU را میتوان محافظت کرد .

در ورژن 6 به بعد ، دیسک ماشین Secondary میتواند روی LUN دیگری در Storage دیگر باشد زیرا دو ماشین در حال Sync شدن هستند . ماشین Secondary برای اپدیت شدن وضعیت اش باید محتویات Memory و CPU را سینک کند  ،   برای  اینکار  باید پورت Vm kernel network ایی داشته باشیم . به همین دلیل VMware توصیه میکند برای پورت فیزیکی از کارت 10G ستفاده شود.

قالبیت ها و Device هایی که با این ویژگی از دست خواهید داد:

• از ماشینی که FT enabled میشود نمیتوان Snapshot گرفته و Snapshot های قبلی را باید حذف کرد.
• ماشینی که FT enabled میشود نباید Linked clone باشد و نمیتوان از خود آن هم Linked clone گرفت.
• قابلیت VMCP را برای ماشین نمیتوان فعال کرد.
• I\O filters
• Virtual Volume data store
• Storage-based policy management
• Physical Raw Disk mapping (RDM)
• CD-ROM or floppy virtual devices
• N Port ID Virtualization (NPIV)
• USB and sound devices
• NIC pass through
• Hot-plugging devices
• Serial or parallel ports
• Video devices that have 3D enabled
• Virtual EFI firmware
• Virtual Machine Communication Interface (VMCI)
• 2TB+ VMDK

نکته : به منظور افزایش Availability میتوانید از FT در کنار قابلیت DRS ، فقط زمانی که ویژگی EVC فعال شده باشد استفاده کنید.

قبل از فعال کردن FT مطمئن شوید که :

• ماشین و هاست های شما شرایط لازم برای فعال کردن FT را دارند
• وضعیت شبکه هر هاست را بررسی کنید
• کارت شبکه V-motion بررسی شود
• کلاستر HA ایجاد و فعال شود
• CPU شما پشتیبانی شود
• HV در تنظیمات BIOS هاست فعال باشد
• فایل های ماشین ها در فضای Shared storage باشد
• حداقل 3 هاست داشته باشید
• حداکثر تا 4 هسته را میتوان FT کرد
• ماشین هایی که FT enabled میشود Snapshot  نداشته باشد
• VMware tools نصب باشد
• EVC در صورت نیاز فعال باشد
• هیچ گونه Removable Media نداشته باشد
• FT دوبرابر شرایط معمول منابع مصرف میکند
• توصیه میشود کارت شبکه 10G dedicated استفاده شود
• CPU و Memory قابلیت Hot plug نداشته باشد
• هر هاست نهایتا تا 8 هسته FT شده میتواند داشته باشد

برای مثال : با 3 هاست ، 3 ماشین 4 کور میتوانیم داشته باشیم (ماشین Secondary هم حساب میشود)

فعال کردن قالبیت FT :

ابتدا یک کارت شبکه اختصاصی میسازیم ، برای اینکار به تب VM kernel adapter رفته و کارت شبکه اضافه میکنیم ، سپس برروی ماشینی که میخواهیم محافظت شود راست کلیلک کرده و Fault tolerance را فعال میکنیم ، پس از آن پنجره ای باز میشود که از ما محل ماشین دوم ، محل دیسک و بعد هاست را انتخاب مکنید و در نهایت Finish را انتخاب میکنیم.

پس از فعال کردن FT رنگ آیکون ماشین به آبی تغیر رنگ میدهد. برای تست FT و اطمینان از عملکرد صحیح آن میتوانید از گزینه  Test Failover استفاده کنید.

Distributed Resource Scheduler یا به اختصار DRS ابزاری است که وضعیت هاست های فیزیکی ما را از نظر میزان منابع زیر نظر میگیرد و براساس آن ماشین های مجازی را به نحوی در بین هاست ها جابجا میکند تا منابع تمام هاست به طور بهینه و یکسان مورد استفاده قرار گیرد و چنانچه ماشین های مجازی یک هاست با کمبود منابع مواجه شوند با انتخاب بهترین هاست از نظر منابع کافی ، ماشین را به آن هاست منتقل میکند.

همانطور که قبلا اشاره شد ، اینFeather یکی از ویژگی های Cluster است و برای فعال کردن آن باید Cluster داشته باشیم.

ویژگی های کلاستر :

• HA
• DRS
• EVC
• VSAN
• FT

DRS:

این ویژگی هاست های ما را از نظر میزان مصرف RAM و CPU ، و در ورژن 6.5 از نظر Network ، Load balance میکند . معمولا این Feather را در کنار گزینه های دیگر مانند HA و یا FT ، به منظور بهره وری هرچه بیشتر از قابلیت های vSphere فعال میکنند.

این ویژگی از طریق V-motion عمل مکیند و در دو زمان بخصوص اعمال میشود:

• زمانی که یک ماشین درحال روشن شدن است ، بهترین هاست برای روشن شدن ماشین در آن را انتخاب میکند
• زمانی که Load هاست های ما به هم میریزد

با انتخاب گزینه Manual ، چه در زمان روشن شدن ماشین و چه در زمان بهم ریخت Load هاست ها ، به ما فقط Recommends میدهد و خود ما باید دستور جابجایی ماشین ها را صادر کنیم.

با انتخاب گزینه Fully automated در هر دو حالت به صورت خودکار جابجایی اعمل میشود .

و با انتخاب گزینه Partially automated ، در زمان روشن شدن ماشین جابجایی به صورت خودکار انجام میشود ، اما زمانی که Load هاست ها بهم میریزد ، به ما Recommend میدهد و خود ما باید دستور جابجایی ماشین ها را صادر کنیم.

شما میتوانید Role هایی تنظیم کنید تا به عنوان مثال دو ماشین (DC) که سرویس های Parallel ارائه میکنند هم زمان در یک هاست نباشند و یا نرم افزاری که Database ایی دارد که باید درکنار ماشین خودش باشد ، در یک هاست قرار بگیرد و یا ماشینی که دانگل دارد و باید در یک هاست بخصوصی باشد .

در این Role ها 4 حالت به تفکیک ذیل داریم :

• Must
• Must not
• Should
• Should not

نکته : گزینهShould به عنوان توصیه و گزینه Must حالت اجبار دارد.

Predictive DRS:

اگر شما نرم افزار vRealize را داشته باشید ، این نرم افزار طبق گزارشات خود اطلاع دارد که به عنوان مثال شنبه 8 صبح Domain Controller ، Load زیادی دارد پس وضعیت آنرا Normal در نظر میگیرد. Predictive DRS از اطلاعات Historical این نرم افزار استفاده میکند و زمان هایی که میداند الگوی Load هاست به زودی تغییر می کند ، قبل از رسیدن به آن زمان مشخص ، در صورت نیاز ماشین را جابجا میکند تا دچار Bottleneck نشود.

EVC:

قابلیت Enhanced vMotion Compatibility یا EVC ، پردازشگر های هم برند اما غیر هم خانواده را با هم Compatible میکند تا بتوانیم V-motion و FT را فعال کنیم. این گزینه یک لایه نرم افزاری یا Mask را بین VCPU و PCPU اعمال میکند. (در سری سرورهای G8 و G9 نیازی به فعال کردن این گزینه ندارید)

نکته: زمان روشن بودن ماشین ها نمیتوانید این گزینه را فعال کنید . بهتر است هنگام راه اندازی بستر این گزینه فعال شود.

Vapp یک Object  است که  اسمش ما را به یاد  Application Vitrtualization  می اندازد اما در اصل ارتباطی با آن ندارد . Vapp در واقع یک Resource Pool  است که feature های اضافه ایی را به ما میدهد . از مهم ترین این ویژگی ها میتوان به  Start up و  Shut down order اشاره کرد .

نکته : برای بهره مندی از این امکان ، باید در سطح کلاستر قابلیت DRS فعال شده باشد.

علت نام گذاری این ویژگی آن است که ، زمانی که ما چند ماشین مجازی داریم که آنها با ارتباط و همکاری یکدیگر سرویسی را ارائه میکنند که به عنوان یک اپلیکشن ارائه میشود ، به عنوان مثال چند ماشین داریم که سرویس اتوماسیون را ارائه میکنند . در نتیجه تنظیمات Resource آنها با یکدیگر مربوط و دستورات روشن یا خاموش شدن این ماشین ها در ارتباط با هم است. به این دلیل یک Vapp میسازیم و این ماشین ها را داخل آن قرار میدهیم . (برای ساخت Vapp میتوان از یک Vapp موجود هم Clone گرفت)

Vapp ها حالت Container دارند ، یعنی ماشین داخل آن اضافه میشوند .

همچنین میتوان یک Vapp را مانند یک ماشین معمولی روشن ، خاموش و یا ری استارت کرد.

تنظیماتی که میتوان با کمک Vapp  اعمال کرد شامل : کنترل ترتیب روشن یا خاموش شدن ماشین ها  و تنظیمات  Resource Pool  و قابلیت   IP Allocation میباشد.

Vapp ها در سطح Host and Clusters view و Template view نمایش داده میشوند.

نکته : اولویت خاموش شدن ماشین ها ، برعکس اولویت روشن شدنی است که تنظیم کرده اید !

نکته : در صورت حذف کردن Vapp ، اگر داخل آن ماشینی  وجود داشته باشد ، آن ماشین ها نیز حذف خواهند شد . (Delete From Disk)

همانطور که بیان شد Vapp در سناریوهای بازگشت از حادثه (disaster recovery scenarios) ، زمانی که میخواهید به صورت خودکار و سریع تعداد زیادی ماشین وابسته به یکدیگر را با یک کلیک یا دستور روشن کنید ، کارآمد هستند.